Αγαπητοί συνάδελφοι,
Με αφορμή τόσο τις επιστολές που πολλοί από εμάς στέλνουμε για να περιγράψουμε τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και να διαμαρτυρηθούμε για την απαράδεκτη καθυστέρηση υπογραφής από τον Υπουργό Εργασίας της περιβόητης ΚΥΑ, όσο και την απάντηση (βλ. έγγραφο που αναρτήθηκε σήμερα από τον Γ. Θαλασσινό), του κ. Υφυπουργού Εργασίας σε σχετική επερώτηση, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι:
- Θα πρέπει να σταματήσουμε να διατυπώνουμε την άποψη ότι για μας τους 601 αναγνωρίστηκε με νομοθετική ρύθμιση (3762/15.5.2009), η στρατιωτική θητεία γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι ακριβές και δίνει λαβή σε πολλούς «καλοθελητές» να αποπροσανατολίζουν τις συζητήσεις. Αυτό που έγινε, είναι η - με καθυστέρηση 3 ετών - εφαρμογή του ΓΚΠ-ΟΤΕ.
- Θα πρέπει να έχουμε σύμπνοια και, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες πολιτικές προτιμήσεις μας, να συμμετέχουμε μαζικά στις αποφάσεις και να στηρίζουμε τις προσπάθειες των εκπροσώπων μας της Επιτροπής, τους οποίους θα ήθελα και εγώ να ευχαριστήσω.
Οι πρωτοβουλίες των συναδέλφων, πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο, ότι λαμβάνονται με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον όλων μας, για την επίλυση του ασφυκτικού προβλήματός μας.
- Θα πρέπει να αναδειχθεί η προσπάθεια του κ. Κουτρουμάνη, να συσχετίσει εντελώς ανόμοια και άσχετα μεταξύ τους δεδομένα, στην απάντηση που έδωσε στη ΒΟΥΛΗ ο κ. Υφυπουργός.
Συγκεκριμένα :
o Στην παράγραφο (1.) αναφέρει ότι ο 3762/09 έθετε ως προϋπόθεση την υπογραφή ΚΥΑ, μετά από ειδική οικονομική μελέτη του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών, η οποία όπως αμέσως μετά αναφέρει, υποβλήθηκε στις 7-10-2009, στην Υπηρεσία τους (στο Υπουργείο Εργασίας).
o Στην παράγραφο (2.) ξεκινάει αναφέροντας ότι η νέα πολιτική ηγεσία του Υπ. Εργασίας διαπίστωσε την τραγική Οικονομική κατάσταση των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και «δεδομένης της μη σύνταξης καμίας ειδικής οικονομικής μελέτης…» στην επόμενη σελίδα αναφέρεται στις προβλέψεις του νόμου 3655/08 που αφορούσε στην ενοποίηση των Ταμείων (Νόμος Πετραλιά) και ο οποίος, βεβαίως, δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δική μας υπόθεση.
- Τέλος, αναλογιζόμενος τις μέχρι σήμερα εξελίξεις, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την επίμαχη παράγραφο (5.), όπου ο κ. Υφυπουργός, με ιδιαίτερη άνεση, ανακοινώνει ενώπιον του Ελληνικού Κοινοβουλίου «τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης τόσο στις νόμιμες υποχρεώσεις του, όσο και στους εργαζόμενους του ΟΤΕ που έχουν ήδη απολυθεί».
Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα επιδίωκαν να μας κάνουν, αν ο σεβασμός στη νομιμότητα και στους απολυμένους δεν ήταν απόλυτος, αλλά ήταν σκέτα απλός ή, ίσως, ανύπαρκτος !!!!
Εύχομαι πολύ σύντομα να τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο, αυτή η περιπέτεια….
Γιάννης Α. Κλάδος
ΥΓ
Με την ευκαιρία, σας ξαναστέλνω το e-mail που έστειλα στις 19-02-2010 στους κ.κ. Γ. Παπανδρέου, Α. Λοβέρδο, Δ. Παπακωνσταντίνου και Γ. Κουτρουμάνη
'gpapandreou@parliament.gr';
'loverdos@parliament.gr';
'gpapak@otenet.gr';
'g_koutroumanis@yahoo.gr'
Αθήνα, 19-02-2010
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Υπουργοί,
Είμαι ένας από τους 601 οικογενειάρχες, που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου του ΟΤΕ, σύμφωνα με το νόμο 3371/2005. Η ένταξή μας αυτή, έγινε βέβαια με καθυστέρηση 3 ετών, εξαιτίας σκοπιμοτήτων και μεθοδεύσεων που εξυπηρετούσαν τους σχεδιασμούς της Διοίκησης του ΟΤΕ και της Ελληνικής Πολιτείας, με την ανοχή της ΟΜΕ – ΟΤΕ και, ενδεχομένως, τη στήριξή της.
Αντίστοιχοι σχεδιασμοί, σκοπιμότητες και μεθοδεύσεις, οδήγησαν – όπως πολύ καλά γνωρίζετε – στην αναγνώριση του δικαιώματός μας για ένταξη στην ανωτέρω εθελούσια έξοδο, με νόμο του κράτους (3762/15.5.2009), με βάση τον οποίο απολυθήκαμε από τον ΟΤΕ, από 15 Ιουνίου μέχρι 15 Σεπτεμβρίου 2009.
Είμαι ένας από τους 601 οικογενειάρχες που, η δική σας πλέον αναλγησία και αδιαφορία, παρά το γεγονός ότι δεσμευτήκατε για άμεση διευθέτηση μιας καθαρά τυπικής διαδικασίας, έχει φέρει στα όρια της ψυχικής και φυσικής αντοχής τους.
Αδυνατώ να αντιληφθώ,
Με ποιο δικαίωμα κρατάτε σε ομηρία 601 οικογένειες, ανθρώπων που εργάστηκαν για περισσότερα από 32 χρόνια, καταθέτοντας όλες τους τις δυνάμεις για τη δημιουργία μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, για να μπορείτε οι εκάστοτε κυβερνήσεις να την ξεπουλάτε σε κομμάτια όπως σας βολεύει, ώστε να μπαλώνετε τις τρύπες της δικής σας ανικανότητας;
Αδυνατώ να αντιληφθώ,
Με ποιο δικαίωμα μας χρησιμοποιείτε στο βωμό των όποιων σκοπιμοτήτων, με αποτέλεσμα – επειδή μας στερείτε τη σύνταξη – να μας απαξιώνετε και να μας εξευτελίζετε στα μάτια των παιδιών μας, των οικογενειών μας, των συγγενών και των φίλων μας, υποχρεώνοντας μας να επαιτούμε στην κυριολεξία, ή να πουλάμε τα περιουσιακά μας στοιχεία, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις υποχρεώσεις μας;
Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω, πώς θα αντιδρούσατε εσείς, αν βρισκόσασταν στη θέση μας;
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Υπουργοί,
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι περιμένουνε την απονομή σύνταξης, χωρίς να έχουμε το δικαίωμα ούτε προσωρινής σύνταξης, ούτε προκαταβολής έναντι αυτής.
Γνωρίζετε πολύ καλά, ότι μετά την υπογραφή της καθαρά τυπικής ΚΥΑ, θα απαιτηθούν τουλάχιστον δύο (2) ακόμη μήνες για την καταβολή των πρώτων συντάξεων.
Δώστε μας επιτέλους μια συγκεκριμένη απάντηση.
· Ισχύουν ή δεν ισχύουν οι Νόμοι που ψηφίζει το Ελληνικό Κοινοβούλιο;
· Τι πρέπει να κάνουμε από τώρα και στο εξής, για να αντιμετωπίσουμε την ασφυκτική κατάσταση, στην οποία εσείς μας έχετε οδηγήσει;
· Τι πρέπει να λέμε στα παιδιά μας, για την αξιοπιστία των πολιτικών και της Ελληνικής Πολιτείας;
· Πως πρέπει να τα καθοδηγήσουμε να διεκδικούν το δίκιο τους;
· Ποιος είναι ο σχεδιασμός σας;
· Τι σκοπεύετε να κάνετε με εμάς;
· Πότε;
Τα ερωτήματα είναι βέβαια ρητορικά, γιατί
Δεν έχετε το σθένος, ούτε επιχειρήματα για να απαντήσετε με σαφήνεια, με ακρίβεια, με ειλικρίνεια και επί της ουσίας.
Με υποχρεώνετε να πιστέψω, πως οχυρώνεστε πίσω από τη σιγουριά του Υπουργικού σας θώκου και της ανελλιπώς καταβαλλόμενης παχυλής αποζημίωσής σας – για την εξασφάλιση της οποίας και εμείς επί δεκαετίες πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα – ώστε να αντιμετωπίζετε αφ’ υψηλού εμάς και τις οικογένειές μας.
Με υποχρεώνετε να πιστέψω πως όσα κάνετε, μοναδικό και αποκλειστικό σκοπό έχουν τον εξωραϊσμό της δημόσιας εικόνας σας, ώστε για πολλά χρόνια ακόμη, να εξασφαλίζετε τα δικά σας «κεκτημένα».
Μην παραγνωρίζετε πως, όταν αποφασίσουμε να διεκδικήσουμε όσα ΝΟΜΙΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ, σύμβουλοί μας δεν θα είναι μόνο η ΘΛΙΨΗ, η ΟΡΓΗ, η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ο ΘΥΜΟΣ, η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ, η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, η ΑΔΙΚΙΑ που νοιώθουμε σήμερα, αλλά και η ανάγκη μας για επιβίωση.
Γιάννης Α. Κλάδος
