Α. Κακαλιάντης

Συνάδελφοι συνταξιούχοι 700όσιοι, αλλά σήμερα και όλοι οι υπόλοιποι,

Σας χαιρετώ,

όμως ο χαιρετισμός αυτός δεν είναι καθρέφτης συναισθηματικής χαράς όπως συνηθίζαμε τόσα χρόνια να ξεκινάμε ένα κείμενο, μία συζήτηση, σε ανθρώπους φίλους, γνωστούς, συνεργάτες, συναδέλφους.

Ο χαιρετιμός αυτός, σήμερα, είναι μία απλή-τυπική φράση εισαγωγής, γιατί αντίθετα η συναισθηματική και νοητική κατάσταση όλων και εμού του ιδίου κατακλύζεται από θυμό, οργή, αγανάκτηση, απαισιοδοξία αλλά και λύπη, απορία, αδιέξοδα, σύγχυση, παράνοια, νοητική τύφλωση, υποκρισία (ακόμη;), γιατί από αυτά που βλέπω, που ακούω, που συζητώ στο περιβάλλον που κινούμαι, που διαβάζω αλλού, αλλά ακόμη και στο Blog μας κ.λ.π., διαπιστώνω ότι ακόμη κινούμαστε με σκέψεις και απόψεις άλλων παρελθόντων εποχών, που ξεκάθαρα πλέον (για όλους αυτούς που προσπαθούν να δούν με καθαρό νού, καθαρό μάτι και καθαρή καρδιά) έχουν καταδικαστεί, διότι μας έχουν οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα και που ακόμα χειρότερα θα βρεθούμε στο εγγύς μέλλον.

Χρωστάμε στα παιδιά μας και στον τόπο μας, επιτέλους !!! να σκύψουμε όλοι μέσα μας (και αυτό δεν είναι μια απλή φράση), να δούμε όλοι πίσω μας (αυτό το όλοι είναι ουτοπικό και ποτέ δεν ισχύει, όμως να το προσπαθήσουμε όσοι περισσότεροι μπορούμε), με ανοιχτό μυαλό, χωρίς κομματικές-παραταξιακές ταμπέλες, χωρίς υποκρισία, μακριά από κάθε είδος συντεχνίας, να καταγράψουμε τα λάθη μας, να ντραπούμε για τις συντεχνιακές συμπεριφορές μας, το δικό μας βόλεμα, την οπαδοποίηση της πολιτικής μας κουλτούρας (άλλο φίλαθλος, άλλο οπαδός) κ.λ.π. και να αποφασίσουμε ότι είναι ώρα να αλλάξουμε, να αφήσουμε την παλιά νοοτροπία, την νοοτροπία που μας καλλιεργήθηκε τόσα χρόνια.

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ.

Κάποτε όταν η γενιά μας ήταν νεαρά παλληκάρια, ένα σύνθημα, μία λεξούλα, «ΑΛΛΑΓΗ», συσπείρωσε το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μας, έδωσε όραμα και στόχο, για τέλος μιάς μακρόχρονης καταπίεσης, έδωσε ελπίδα στον φτωχό και καταπιεσμένο, για περισσότερο φώς, ελευθερία, δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες στη δουλειά, την εκπαίδευση, την αντιμετώπιση από το κράτος.

Εδωσε αισιοδοξία για ένα μέλλον καλύτερο.

Η χαρά αυτών των συναισθημάτων ήταν διάχυτη στο μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μας.

Δυστυχώς όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την ιστορία, πάντα υπάρχουν κάποιοι που έχουν διαφορετικά συμφέροντα από αυτά των πολλών και αυτοί πολεμούν με λύσσα, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για να τα επανακτήσουν και διατηρήσουν.

Επειδή δεν θέλω να καταχραστώ περισσότερο το Blog μας και την υπομονή σας, θα αρκεστώ σ΄αυτά που έγραψα μέχρι τώρα, γιατί θεωρώ ότι σας λέω πράγματα που ξέρετε. Θεωρώ ότι παραβιάζω ανοιχτές θύρες και δεν λέω κάτι καινούργιο ή καινοτόμο. Επίσης γιαυτά μπορεί κάποιος να γράφει σελίδες και εδώ δεν υπάρχει η πολυτέλεια για μεγαλύτερη ανάλυση.

Απλά ίσως οι περισσότεροι τρέχουν ακόμη με την κεκτημένη ταχύτητα και δεν έκαναν ένα STOP επ΄ ευκαιρία της κρίσης, ώστε να δούν το έργο της ζωής τους παιγμένο απ΄την αρχή μέχρι σήμερα.

Ξεκαθαρίζω για όσους δεν τυχαίνει να με γνωρίζουν ότι ούτε συνδικαλιστικά, ούτε κομματικά ασχολήθηκα. Προσπάθησα στη ζωή μου να έχω τις δικές μου απόψεις, χωρίς να είμαι αναγκασμένος να ακολουθώ την γραμμή κανενός κόμματος ή παράταξης, που θα μου επιβαλλόταν χωρίς να είναι αποκρυσταλομένη δική μου άποψη.

Εχω να επικοινωνήσω με το Blog μας σχεδόν από τις αρχές δημιουργίας του (από τις πρώτες συναντήσεις μας για την πορεία του προβλήματός μας, τα email στους υπουργούς και τον πρωθυπουργό, αλλά σας διαβάζω τακτικά)

Ειχα γράψει κάποτε, μετά την κίνηση με τα email στους υπουργούς, ότι είμαι περήφανος που ανήκω στην ομάδα των 700σίων συναδέλφων. Το ίδιο αισθάνομαι και τώρα. Αυτά που γράφω είναι σκέψεις μου και δεν θέλω να εκληφθεί ότι πάω να κάνω τον έξυπνο, ούτε ότι διεκδικώ το αλάθητο. Όμως νομίζω ότι τα τελευταία 2 χρόνια πολλά πράγματα που θεωρούνταν παλαιότερα συνομωσιολογίες έχουν αποδειχτεί περίτρανα. Μόνο εάν εθελοτυφλούμε θα ζούμε με ψευδεσθήσεις και δυστυχώς δεν πάει άλλο.

Προτάσεις μου είναι

Α) Να κατανοήσουμε, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός που ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μας και που χρησιμοποιεί το χρήμα και κατ΄επέκταση το δημόσιο χρέος, για να κυριαρχήσει επάνω μας ( γιατί πραγματικά η Ελλάδα και ο λαός της, καθώς και οι λαοί άλλων υπερχρεωμένων χωρών οι οποίες είναι πολλές, αποτελούν προσχεδιασμένο πείραμα συγκεκριμμένων παγκόσμιων συμφερόντων, «όχι απλά και αόριστα αγορές», τα οποία ζουν και τρέφονται από τα υπερχρεωμένα κράτη, με τελικό στόχο την παγκόσμια κυριαρχία). Το μόνο κίνημα που πραγματικά στόχευσε τον αληθινό εχθρό των λαών ήταν αυτό της wall street.

Και βέβαια αυτό είναι μόνο η βιτρίνα ενώ αυτοί που βρίσκονται πίσω και διοικούν μένουν στην αφάνια.

Κάποτε ένας Ρώτσιλντ (είναι ολόκληρη δυναστεία) είπε στον Τσώρτσιλ «Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα ψηφίζει τους νόμους, αρκεί να είμαι εγώ αυτός που υπαγορεύει τους νόμους».

Κατ΄εμέ από την κατανόηση του πραγματικού εχθρού ξεκινάει και ο αγώνας για την αντιμετώπισή του.

Β) Οσον αφορά το μερίδιο ευθύνης το δικό μας, σαν λαός πλέον και όχι μόνον σαν μια ομάδα συγκεκριμένων συμφερόντων, το σύνθημα «ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ» αφορά αλλαγή νοοτροπίας και μόνον.

Αλλιώς με αγώνες μεμωνομένους, συντεχνιακούς, χωρίς συλλογικό όραμα και συλλογικό στόχο, λυπάμαι αλλά νομίζω ότι δεν θα καταφέρουμε απολύτως τίποτα.

Αν ο υπάλληλος δουλεύει 3 ώρες και απαιτεί να πληρώνεται για 8, αν ο γιατρός βγάζει 1.000.000 και νομίζει ότι δικαιούται να δηλώνει 10.000, αν οι ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν κάτω από 10.000 όσο δηλώνει ο εργάτης που απασχολούν στην επιχείρησή τους, αν ο επιχειρηματίας είναι πάμπλουτος και η επιχείρησή του μονίμως δηλώνει ζημιές και ζητά δανεικά και αγύριστα, αν ο δάσκαλος, ο καθηγητής, δουλεύουν 3-4 ωρες και το απόγευμα κάνουν ιδιαίτερα και τα παίρνουν μαύρα γιατί νομίζουν ότι το κράτος τους πληρώνει λίγα, ο καθηγητής παν/μίου δουλεύει στο παν/μιο 6 ώρες τη βδομάδα και μετέχει σε 5 άλλες επιτροπές απ΄οπου επίσης πληρώνεται, αν παντού για να γίνει η δουλειά σου απαιτείται λάδωμα (εφορία,πολεοδομία,τελωνείο,δ/νσεις συγκοινωνιών,υπουργείο ανάπτυξης,κ.λ.π.), αν ο αγρότης παίρνει μαϊμου επιδοτήσεις, αν οι δήμοι δεν σταματήσουν να κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα σε γιορτές και φιέστες, αν 5.000 αστυνομικοί χρειάζονται κάθε εβδομάδα για την διατήρηση της «τάξης» στους αγώνες και οι χούλιγκανς καταστρέφουν ότι δημόσιο υπάρχει, αν δεν δημευτούν περιουσίες ανθρώπων που πλούτισαν αδικαιολόγητα την τελευταία 30ετία με δημόσιο ή μαύρο ή ένοχο χρήμα , «ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΟΧΟ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ», κ.λ.π. (βάλτε όσα αν έρχονται στο μυαλό του καθενός μας), ΛΥΠΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΝΑ ΛΕΜΕ, ΟΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.

Αυτό το «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» του πάγκαλου (επίτιδες με μικρά και χωρίς κ.), στην ουσία για ένα μεγάλο κομμάτι του λαού μας ΙΣΧΥΕΙ.

Αυτό που ΕΠΙΣΗΣ ΙΣΧΥΕΙ είναι ότι ο παγκαλος και όλοι αυτοί που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΝΕ. Γιατί αυτοί ήξεραν ότι ζούσαμε με δανεικά και επίσης είχαν την εξουσία να διορθώσουν καταστάσεις.

Μας δημιούργησαν το αίσθημα της συνενοχής για να τη βγάλουν καθαρή από τη δική τους τεράστια ΕΥΘΥΝΗ

Κατ΄εμέ οι αγώνες για να δώσουν αποτέλεσμα πρέπει να έχουν στόχο αφ΄ενός μεν

α) την απόδοση των ευθυνών ξεκινώντας από τους πολιτικούς (αυτή η καραμέλα του πολιτικού κόστους πρέπει επιτέλους να τελειώσει, γιατί δεν αντιπαραβάλλεται με την εξαθλίωση, την πείνα, την ντροπή, την απώλεια αξιοπρέπειας και κυριαρχίας ενός λαού στα πρόθυρα κατάρευσης)

β) την επιδίωξη πραγματικής διάκρισης των εξουσιών (Εκτελεστικής, Νομοθετικής, Δικαστικής), ώστε η ανεξαρτησία τους να κατοχυρώνει τον πραγματικό έλεγχο και την τιμωρία

γ)την αλλαγή στο σύνταγμα του άρθρου περί ευθύνης Υπουργών

δ)τον πραγματικό έλεγχο και εφαρμογή του πόθεν έσχες σε όλους μας, με ανάλογη τιμωρία-επιστροφή στο δημόσιο αν προκύψει αδικαιολόγητος πλουτισμός.

Αντίθετα θα χάσουμε την ευκαιρία, «αν μπορώ να το πω έτσι», μέσα από την κρίση αυτή, να επαναπροσδιορίσουμε ένα πιο ανθρώπινο μέλλον για τα παιδιά μας. Ένα μέλλον που να φέρνει στις ψυχές τους αυτά τα ιδανικά, που μας εμφύσησε κάποτε η λεξούλα «ΑΛΛΑΓΗ».

Ένα μέλλον που να μην έχει σαν βάση και θεό του μόνο το χρήμα, αλλά τις αρετές και τα ιδανικά

Υ.Γ.Ιδιαίτερα χαιρετίσματα στο Γρηγόρη, φίλο και συμμαθητή από την Τούμπα Θεσ/νίκης

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας

Α. Κακαλιάντης

Θεσσαλονίκη