ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΓΚΟΥΣΚΟΣ



Διάβασα με προσοχή τα όσα γράφει στην τελευταία ανάρτηση ο συν. Καπέλης για τις περικοπές των συντάξεων και τη ληστεία που υπέστησαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Πράγματι έτσι ακριβώς είναι. Και παρεμπιπτόντως να σημειώσω προς αποκατάσταση της αλήθειας, η οποία έχει βαναύσως παραποιηθεί  ότι τα ταμεία καταβάλλουν στο ακέραιο τα ποσά που αναφέρονται  στις αποφάσεις συνταξιοδότησης ενός εκάστου εξ ημών και οι περικοπές πηγαίνουν εξ ολοκλήρου στην πληρωμή του χρέους και  των τοκοχρεωλυσίων. Δεν προστατεύονται λοιπόν τα ασφαλιστικά ταμεία με τις περικοπές, αλλά αντιθέτως καταληστεύονται αφού καταβάλλουν 2,1 δις μηνιαίως για κύριες και επικουρικές συντάξεις και μόλις το 65% του ποσού αυτού πηγαίνει στις τσέπες των συνταξιούχων, δεδομένου ότι το υπόλοιπο 35% ενθυλακώνουν οι δανειστές μας.  
Ακόμη, προβλέπονται από το μεσοπρόθεσμο συνολικές περικοπές στη χρηματοδότηση  των ταμείων κατά 3 δις το 2014 και κατά 6 δις μέχρι το 2018 με προφανείς αναπόφευκτες επιπτώσεις για τις συντάξεις μας. Επιπροσθέτως από 1/1/2015 το κράτος εγγυάται 360 ευρώ μηνιαία σύνταξη και ΄΄κτίσιμο΄΄ περαιτέρω της σύνταξης ανάλογα με την ευρωστία ή την καχεξία του ταμείου.
Είναι βέβαιον όμως ότι το ζήτημα των συντάξεών μας και πολύ περισσότερο οι λύσεις του προβλήματος δεν μπορεί να αποτελούν ένα μεμονωμένο πεδίο, ανεξάρτητο από τη δεδομένη πολιτικοοικονομική συγκυρία και τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, στα πλαίσια των μνημονίων και της χρηματοδότησης της χώρας από τους ξένους πιστωτές.
Κατά συνέπεια θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά περιορισμένες οι δυνατότητες αποτελεσματικής και επιτυχούς αντίδρασης της συγκεκριμένης  ΄΄συντεχνίας΄΄ των συνταξιούχων, στα ασφυκτικά πλαίσια αυτής  της συγκεκριμένης πολιτικής και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο πιστεύω ότι αιθεροβατεί, έχοντας αποστεί τελείως και του ρεαλισμού και της επαφής με  την πραγματικότητα.
Αν λοιπόν ο ελληνικός λαός ψηφίζει και στηρίζει κυβερνήσεις που εξαγγέλλουν, ψηφίζουν και εφαρμόζουν τέτοια μέτρα, είναι προφανές ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη η τυπική και ηθική νομιμοποίηση της διαμαρτυρίας του, όταν ΄΄κατόπιν εορτής΄΄ θεωρεί ότι θίγονται τα συμφέροντά του.
Και εμείς οι συνταξιούχοι δεν μπορεί να αντιδρούμε μόνο στις περικοπές των συντάξεων, περιορίζοντας και το εύρος και την ποιότητα της αντίδρασης, παραβλέποντας  ότι για πολλά χρόνια ανεχτήκαμε ή και στηρίξαμε το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά,  την ιδιοτέλεια και εξαγορά της ψήφου και συντηρήσαμε την αναξιοκρατία και την ανάδειξη των μετρίων στα κέντρα εξουσίας, γιατί διαφορετικά, όλα αυτά θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας. Πρέπει κι εμείς ως πολίτες  – χωρίς να συμμερίζομαι τη χυδαία και φασιστική άποψη Παγκάλου ότι όλοι μαζί τα φάγαμε - να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να αξιοποιήσουμε με απολύτως ορθολογικά κριτήρια  το όπλο της ψήφου, εν πλήρει συνειδήσει, αναδεικνύοντας ή επιλέγοντας πολιτικούς και πολιτικές που θα βοηθήσουν τον τόπο και δεν θα μας κάνουν να μετανοιώνουμε την επομένη των εκλογών, ως επιμηθείς δηλαδή ως οψίνοες.
Γιατί η ψήφος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση που καθορίζει το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας...   
Διονύσιος Γκούσκος