Συνάδελφοι
Όσο διαβάζω τα γραφόμενα στο blog τόσο διαπιστώνω ότι όλοι μας το χρησιμοποιούμε για ψυχοθεραπεία.
Γράφουμε τον πόνο μας ησυχάζουμε και πάμε για ύπνο μέχρι να ακούσουμε στις ειδήσεις νέα μέτρα για να ξαναγράψουμε τον πόνο μας.
Φτάνει αυτό για να μην τρελαθούμε στ’ αλήθεια;
Και αν σκεφτεί κανείς ότι μετά τις εκλογές πάλι οι ίδιοι θα μας κυβερνήσουν (γιατί οι αναποφάσιστοι που είναι 30% θα μοιραστούν) τότε να δούμε τι θα λέμε και που θα βρεθούμε.
Όλα γκρεμίζονται δίπλα μας και εμείς τα παρακολουθούμε απαθείς η μόνη αντίσταση είναι η μουρμούρα στον διπλανό μας και η μεμψιμοιρία μας.
Κουράστηκα να διαβάζω και να ακούω αναλύσεις επί των αναλύσεων.
Πρέπει να το αποδεχθούμε ότι είμαστε νεκροί και δεν το καταλάβαμε ακόμα.
Εκτός αν αποφασίσουμε να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας ……… δρόμος που δεν τολμάμε να πάρουμε γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε και τα 300 ευρώ τον μήνα.
Συμεωνίδης Θεόδωρος
Θεσσαλονίκη
