Με αφορμή τις εμπεριστατωμένες απόψεις και τους σοβαρούς προβληματισμούς των αγαπητών συναδέλφων Μακρή Θεοδώρου και Καπέλη Θεοφίλου, θέλω απλώς να εισφέρω στο διάλογο, με διάθεση αυτοκριτικής, υπενθυμίζοντας ότι οι χώρες και οι λαοί έχουν πάντα τους ηγέτες που τους αξίζουν. Δηλαδή υπάρχει πάντα μια αντιστοίχιση του επιπέδου του λαού με το επίπεδο του ηγέτη του και αντιστρόφως.
Εν προκειμένω, στην πατρίδα μας (αξιοπερίεργο φαινόμενο για όλους σχεδόν τους άλλους λαούς της γης, που χρήζει ειδικής έρευνας), επί 70 χρόνια τρεις (!!!) πολιτικές οικογένειες μονοπωλούν την κατάκτηση, νομή και διαχείριση της εξουσίας, με τη νομιμοποίηση που παρέχει η ψήφος του λαού, όπως προβλέπεται από την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.
Η οικογενειοκρατία και ο νεπωτισμός λοιπόν δεν έχουν επιβληθεί με τη βία, αλλά δυστυχώς νομιμοποιούνται και διαιωνίζονται με την ελεύθερη βούληση των πολιτών. Παράλληλα οι πελατειακές σχέσεις, η πλήρης και επί πολλά έτη επαναλαμβανόμενη ανακολουθία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων (πρόσφατα παραδείγματα το ΄΄ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ΄΄ και η δέσμευση(;;;) του Γιώργου Παπανδρέου για την ΄΄επαναφορά του ΟΤΕ υπό Δημόσιο έλεγχο΄΄), η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η διαφθορά, η ατιμωρησία και η αναξιοκρατία, είναι φαινόμενα που χαρακτηρίζουν βεβαίως το πολιτικό μας σύστημα, αλλά με συνευθύνη, ανοχή ή και στήριξη μεγάλου μέρους των πολιτών. Τα κριτήρια της επιλογής και των κομμάτων αλλά και των προσώπων στις εκλογικές διαδικασίες συναρτώνται άμεσα με τα παραπάνω, εξ ού και τα αποτελέσματα στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που εκλέγεται στη Βουλή.
Τέλος στη χώρα μας έχουμε αναγάγει την ΄΄ταμπελοποίηση΄΄ σε αυτονόητη και φυσιολογική διαδικασία, κατατάσσοντας με περισσή ευκολία τους ανθρώπους σε φασίστες, προοδευτικούς, γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους. (Είναι χαρακτηριστικό ότι όποιος μιλά για πατρίδα χαρακτηρίζεται με άνεση ως δεξιός. Αυτόν που διαμαρτύρεται για τον υπερβολικό αριθμό λαθρομεταναστών και επισημαίνει ότι δεν αντέχει άλλους ξένους αυτή η χώρα, τον κατατάσσουν ελαφρά τη καρδία στους φασίστες. Όποιος θεωρεί διογκωμένο το κράτος και πιστεύει στην επιχειρηματική δραστηριότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας πυροβολείται ως νεοφιλελεύθερος. Και τέλος όποιος αντιστέκεται στις επιθέσεις του κεφαλαίου και υπερασπίζεται τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα παίρνει τη στάμπα του κομμουνιστή).
Τα προβλήματα όμως δεν έχουν χρώμα. Και η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, προϋποθέτει γενναίες υπερβάσεις και λογικές συνθέσεις, που δεν θα τιμωρήσουν απλώς αυτούς που μας έφθασαν ως εδώ, μαυρίζοντάς τους με την ψήφο και τοποθετώντας στη θέση τους κάποιους άλλους αναλόγων ΄΄προσόντων΄΄ που ενδέχεται να διαπράξουν τα ίδια, αλλά θα εξαλείψουν νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρακτικές δεκαετιών. Σε αντίθετη περίπτωση πιστεύω ότι δεν υπάρχει σωτηρία και απλώς στρουθοκαμηλίζουμε ή σκιαμαχούμε.
Χρόνια Πολλά με υγεία και καλή δύναμη σε όλους.
Γκούσκος Διονύσιος
6979339393 Αθήνα
