Ο κλάδος εφάπαξ του Ταμείου Αρωγής δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 60 και συμπεριελάμβανε όλους τους αργαζόμενους στον ΟΤΕ.. Ο κλάδος αυτός ήταν ένας αποταμιευτικός λογαριασμός στον οποίο πλήρωναν μηνιαίες εισφορές (2% μέχρι το 1990, 3% 1990-1996 και 4% από το 1996 μέχρι και σήμερα) όλοι οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ και μόνο, ώστε με την συνταξιοδότηση τους να πάρουν ένα εφάπαξ πόσο. Ο κανονισμός παροχών που εφαρμόσθηκε με την λειτουργία αυτού του λογαριασμού ήταν άδικος προς τις νεώτερες γενιές και εντελώς μη ανταποδοτικός σε σχέση με ότι είχε συνεισφέρει ο κάθε εργαζόμενος. Πιο συγκεκριμένα όσοι είχαν καταβάλει εισφορές από 15 χρόνια μέχρι 32 έπαιρναν 12 χορηγίες (14 τακτικοί μισθοί) και όσοι είχαν καταβάλλει εισφορές περισσότερες των 32 χρόνων έπαιρναν 14 χορηγίες. Αυτό οδήγησε τον κλάδο εφάπαξ του ταμείου αρωγής σε χρεοκοπία παρόλο που τις δεκαετίες του 60, 70 και του 80 είχαμε αθρόα αύξηση των υπαλλήλων του ΟΤΕ και λίγες σχετικά συνταξιοδοτήσεις. Όσα χρήματα είχαν καταθέσει αυτά τα χρόνια οι ενεργεία εργαζόμενοι στο λογαριασμό εκταμιεύθηκαν από τους συνταξιοδοτηθέντες και ο κάδος εφάπαξ έμεινε χωρίς κεφάλαιο και οδηγείτο στο κλείσιμο. Έτσι το 1996 η λίστα των συνταξιοδοτηθέντων που περίμενε να πάρει το εφάπαξ είχε περάσει τους χιλίους με τάσεις ραγδαίας αύξησης και χρόνο αναμονής για την καταβολή του εφάπαξ άγνωστο. Τότε με πρωτοβουλία α της ΟΜΕ-ΟΤΕ και συνεργασία με τον ΟΤΕ και το Δ.Σ. του Ταμείου Αρωγής απεσοβήθη το κλείσιμο και φυσικά με την λήψη πολύ συγκεκριμένων αναγκαίων και επιβεβλημένων από την δημιουργούσα κατάσταση μέτρων. Πιο συγκεκριμένα από έκτακτο συνέδριο η ΟΜΕ-ΟΤΕ αποφάσισε να εισηγηθεί το Δ.Σ. του ΤΑΜΕΊΟΥ 1) την τροποποίηση του Κανονισμού Παροχών σε στοιχειώδη αναλογική και ανταποδοτική βάση σε σχέση με την αντίστοιχη καταβολή των εισφορών με μέγιστη καταβολή 12 χορηγήσεων για τουλάχιστον 32 χρόνια εισφορών , 2) την αύξηση των εισφορών στο 4% μηνιαίως, 3) την συμφωνία με τον ΟΤΕ για την υπογραφή και την καταβολή στο ταμείο άτοκου δανείου ώστε να αντιμετωπίσει όλα τα άμεσα και βραχυπρόθεσμα ταμειακά προβλήματα. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν επισήμως και με Βούλα του Κράτους στο 196/96 Π.Δ. Με τα ανωτέρω μέτρα και μια σειρά επιμέρους και άλλων μέτρων που πάρθηκαν κατόρθωσε το ταμείου να λειτουργήσει μέχρι το 2005. Από το 2005 και μετά ο κλάδος παρουσίαζε πάλι έντονα προβλήματα που έδειχνε ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια οι συνάδελφοι που θα συνταξιοδοτούνταν (που ήταν και πολλοί περισσότεροι από πριν) θα έμπαιναν σε λίστα αναμονής λήψης του εφάπαξ για πολλά χρόνια . Και τότε ήρθε η Εθελουσία.
Κατά την διαδικασία της Εθελουσίας Εξόδου η ΟΜΕ-ΟΤΕ σε συνεργασία με τη Διοίκηση του Ταμείου επέβαλαν στον ΟΤΕ να χορηγήσει ένα μεγάλο δάνειο στο ταμείο έναντι μηδαμινού συμβολικού επιτοκίου. ( στην ουσία άτοκο). Δες και ΣΣΕ για την Εθελουσία. Με το δάνειο αυτό καταβλήθηκαν και καταβάλλονται όλα τα εφάπαξ σε όσους συνταξιοδοτήθηκαν και συνταξιοδοτούνται τα χρόνια 2006-2012. Με την ενέργεια αυτή το ταμείο ανάσανε , ήρθε σε μια ισορροπημένη κατάσταση ώστε να μπορεί τα επόμενα 10-12 χρόνια τουλάχιστον να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Για να εξασφαλισθεί όμως η περαιτέρω βιωσιμότητα του χρειάζονται και άλλες ενέργειες τόσο από την ηγεσία των εργαζομένων όσο και από την Διοίκηση του Ταμείου.
Οι δικαστικές διεκδικήσεις συνάδελφων μας συνταξιούχων δεν στηρίζονται σε καμία ηθική και διεκδικητική βάση γιατί όλοι όσοι έφυγαν μέχρι σήμερα πήραν τα χρήματα που έδωσαν εντόκως και επιπλέον χρήματα και ιδίως όσοι έφυγαν πριν το 1996. Αν οι δικαστές δικαιώσουν τους προσφυγόντες στη Δικαιοσύνη τότε το ταμείο θα κλείσει και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που καταθέτουν τα χρήματά τους σήμερα δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ. Όσον αφορά δε τον περιορισμό του πλαφόν του εφάπαξ με την παρ. 57/2084 εμάς δεν αφορά διότι το πλαφόν είναι σήμερα στις 60.000 ευρώ και κανένας συνάδελφος δεν ξεπερνάει σε εφάπαξ του ταμείου τις 50.000 ευρώ.
Σημείωση . Στο ταμείο Αγωγής που δίνει το εφάπαξ , εισφορές δίνουν μόνο οι εργαζόμενοι και ο εργοδότης δεν έχει καμία συμμετοχή. Πρόκειται αποκλειστικά για δικό μας ταμείο.
Με εκτίμηση
Χρήστος Οικονόμου