Αποφάσισα να γράψω και εγώ τις σκέψεις μου σχετικά με την αλληλογραφία που γίνεται αυτό τον καιρό μέσα από το Blog του συναδέλφου και φίλου Δημήτρη Αποστόλου.
Είναι πολύ όμορφο να εκφράζονται ευγενικά λόγια ανάμεσα μας γιατί αυτό προάγει τις ανθρώπινες σχέσεις μας. Αλλά είναι και πολύ άσχημο ταυτόχρονα να υπάρχουν συνάδελφοι που να επιμένουν να διεκδικούν από τον ΟΤΕ και άλλες αξιώσεις, όπως το θέμα του πλαφόν του εφάπαξ και τα κίνητρα αποχώρησης. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει…αλλά κύριοι γιατί τόση αχαριστία, μήπως δεν συνειδητοποιούμε όλοι ότι:
Πρώτον
Βγήκαμε στη σύνταξη στη ηλικία των 51-53 ετών
Δεύτερον
Ότι γι αυτήν την ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ πάλεψε κυριολεκτικά ο κ. Βουρλούμης και αν δεν υπήρχε αυτός θα δουλεύαμε ακόμη στον Οργανισμό
Τρίτον
Το ύψος της σύνταξης μας και του εφάπαξ δεν συγκρίνεται με τα αντίστοιχα της συντριπτικής μερίδας των συνταξιούχων στη χώρα μας.
Τέταρτον
Η Οικονομία αυτής της χώρας δεν είναι σε καλή πορεία
Επιτέλους κύριοι τι άλλο θέλετε… Να επιστρέψετε στις Υπηρεσίες σας, να εργάζεστε υποτιμημένοι, να διεκδικείτε την παρούσα κατάσταση μας μέσα από ατελείωτες και αβέβαιες δίκες… Επίσης δεν μπορείτε να διακρίνετε ότι ο κάθε δικηγόρος που θέλει να αναλάβει τις παράλογες αξιώσεις μας την δουλειά του κάνει… Εμείς γιατί να βρισκόμαστε σε μια συνεχή διεκδίκηση απέναντι στον Οργανισμό που μας φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, ως επί το πλείστον.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Βαλή που μας έδωσε με την πρωτοβουλία του την δυνατότητα αυτή και τον Γιώργο Θαλασσινό που με ανιδιοτέλεια έχει προσφέρει πολλά για την επίλυση της αποχώρησής μας.
Με εκτίμηση
Αγάπιος Χαραλαμπίδης
E-mail: agapchar@otenet.gr
