Συνάδελφοι
Νομίζω δεν πρέπει να κάνουμε μεμωνομένες κινήσεις πρέπει να συντονιστούμε, φοβάμαι ότι λίγοι από εμάς πιστεύουν στο δίκιο μας. Οι περισσότεροι είναι <πέσε πίτα να σε φάω>. Λυπάμαι που το λέω πραγματικά.
Γιώργο η αίτηση στο ΤΑΠ-ΟΤΕ θέλει προσοχή.
Σας κάνω γνωστό ότι ψάχνοντας και με άλλο συνάδελφο βρήκα την εσσε του 2001 εκεί λοιπόν στην παράγραφο 2 γράφει:
<< Ο ΟΤΕ υποχρεούται να καταβάλλει τις εισφορές στο ΤΑΠ-ΟΤΕ (κλάδος σύνταξης ) και στο ταμείο Αρωγής (κλάδος εφάπαξ χορηγίας και επικουρικής ασφάλισης)
Για να καλυφθούν οι ζημίες του ταμείου από την αποχώρηση του προσωπικού μέχρι και 4 έτη…>> πράγμα που ενώ, αντιγράφονται οι εσσε, από το 2003 και ύστερα στο σημείο αυτό αφαιρείται η υποχρέωση προς το ΤΑΠ_ΟΤΕ, και μένει μόνο το δεύτερο προς το ταμείο Αρωγής.
Το συμπέρασμα όμως από την εσσε του 2001 είναι ότι <γκρεμίζεται > το επιχείρημα ότι δεν λύνεται με εσσε το θέμα μας τόσο από την Διοίκηση όσο και από την ΟΜΕ-ΟΤΕ, διότι χωρίς νόμο ουσιαστικά έγινε ακριβώς ότι και με την εθελουσία το 2001 και κέρδισαν χρόνια οι τότε συνάδελφοι, στις περιπτώσεις αυτές εάν έχουμε (δεν νομίζω ότι είναι παράνομο) πρόσβαση μπορεί να υπάρχει και περίπτωση συνταξιοδότησης σχετική με το στρατιωτικό) και πρέπει οι συνάδελφοι που είναι στην Δ/νση Ανθρώπινου Δυναμικού να βοηθήσουν σε αυτό.
Ανεξάρτητα εάν εκείνοι θέλουν να φύγουν ή όχι.
Άλλο θέμα είναι ότι οι συνάδελφοι που με λιγότερα συντάξιμα χρόνια και από εμάς που το 2012 θα γινότουσαν 58 ετών (εύχομαι να τα εκατοστήσουν και βάλε) δικαιώθηκαν σύνταξη, χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το στρατιωτικό τους, εφόσον ο ΟΤΕ πλήρωσε μέχρι και 6 χρόνια είσφορές. Η Διοίκηση λοιπόν με δεδομένο ότι έχει εγγράψει και ποσό και εμείς ήδη πληρώσαμε δύο χρόνια που έχουμε παραμείνει, με την ίδια (δίκαιη) επιβάρυνση του Οργανισμού πάλι λύνεται το θέμα μας.
Ίσως φαίνονται απλοποιημένα όσα γράφω, αλλά τα γράφω ακριβώς για αυτό , μήπως και διαβαστούν και μέσα από τα απλοικά ερωτήματα βγεί η λύση σε ένα πρόβλημα που δεν το δημιουργήσαμε εμείς μας το επέβαλαν (ΓΚΠ , και ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΑΠ-ΟΤΕ, και η άγνοια του κου Παναγιωτόπουλου) αλλά μας αφήνουν να το λύσουμε μόνοι μας.
Λυπάμαι που το blog δεν κατακλύζεται από 666 (τι αριθμός και αυτός για να ελαφρύνει το κλίμα το γράφω) υπογραφές όχι κατά ανάγκη λόγια πολλά ή λίγα, αλλά από μόνο μία φράση, <είμαι και εγώ μαζί > και την υπογραφή .
Τελειώνω αντί της λέξης ψυχραιμία που έτσι και αλλιώς προσπαθούμε να κρατήσουμε με την προτροπή : ας γνωριστούμε, ας ενωθούμε, ας συντονιστούμε και ας παλέψουμε γιατί έχουμε δίκιο.
Περιμένω υπογραφές.
Γιώργος Περπινιάς
